Tenis to starożytny sport o długiej historii w rozwoju technologii sprzętu.Najstarsza impreza tenisowa, Wimbledon, została założona w 1877 roku, a pierwszy Australian Open odbył się w 1905 roku. Dzięki zaawansowanym technikom inżynieryjnym rakiety tenisowe bardzo się zmieniły od tych wczesnych gier.
Wczesne rakiety tenisowe zapożyczyły projekty ze starszej prawdziwej gry w tenisa, wczesnego sportu rakietowego sięgającego około XVI wieku, w który grali zamożni i elity.Wykonane są z drewna, mają długą rączkę i małą główkę, co ułatwia graczom zbliżenie powierzchni uderzenia do ziemi, aby uderzyć w nisko odbijające się piłki typowe dla prawdziwego tenisa.Jednak rakiety tenisowe z drewnianą i metalową ramą mają problemy, takie jak wypaczanie się drewna spowodowane wilgocią, a ciężar metalowych rakiet może powodować kontuzje nadgarstków u sportowców.Ludzie muszą rozpocząć badania nad nowymi, stabilnymi, lekkimi i wytrzymałymi materiałami do produkcji rakiet tenisowych.W rezultacie od lat 80. wysokiej klasy rakiety tenisowe są wytwarzane z materiałów kompozytowych wzmacnianych włóknami, takich jak włókno szklane, włókno węglowe i aramid (mocne włókno syntetyczne).Zaletą tych kompozytów nad drewnem i metalem jest ich wysoka sztywność i niska gęstość, a także wszechstronność w wytwarzaniu.Materiały kompozytowe dają inżynierom rakiet większą swobodę w zakresie parametrów, takich jak kształt, rozkład masy i sztywność rakiety, ponieważ mogą kontrolować rozmieszczenie różnych materiałów wokół ramy.Większa sztywność rakiet kompozytowych oznacza, że przy uderzeniu tracą one mniej energii na wibracje, dzięki czemu gracze mogą szybciej uderzyć piłkę.Lekkie, nowoczesne rakiety są również łatwiejsze do wymachiwania przez graczy i mają tendencję do szybszego wymachiwania rakietą podczas uderzenia.